تست های تخصصی
1Anti Streptolysin O
هدف:
تعیین صحیح میزان ASO در خون بیماران بر اساس روش اسلایدی.
اساس آزمایش :
روش سريع جهت تست غربالگري آنتي استرپتوليزين O مي باشد در اين آزمايش ذرات لاتكس حساس شده با استرپتوليزين O در برخورد با سرم داراي ASO آگلوتينه مي شود.
محدوده قابل اندازه گیری: حساسيت اين كيت برابر 200 Iu/ml
محدوده رفرانس :
در صورت عدم آگلوتیناسیون تست منفی بوده وتیترآن 125Iu/mlگزارش می کنیم.
در صورت وجود آگلوتیناسیون آن را به صورت اسلایدی تیتر میکنیم و به ترتیب 0.5،0.1،0.2،0.8ml روی اسلاید زمینه سیاه گذاشته و به هر کدام یک قطره آنتی ژن ASO اضافه می کنیم و پس از 2 دقیقه میکس کردن از نظر آگلوتیناسیون بررسی میکنیم.
تفسیر نتایج:
آنتی استرپتولایزن ها آنتی بادیهای های اختصاصی بدن انسان بر علیه ترشحات برون سلولی استرپتوکوک های گروه A(پیوژن)هستند و در میان آنها آنتی استرپتولایزین O بیشترین کاربرد را در آزمایشگاه های تشخیص طبی دارد.
اندازه گیری مقدار ASO در تشخیص و کنترل درمان بیماری عفونت حادی با منشا استرپتوکوکی مانند التهاب لوزه ها و گوش ، مخملک، تب روماتیسمی و گلومرولونفریت حاد حائز اهمیت است. افزایش مقدار ASO از 3-1 هفته پس از بروز عفونت قابل اندازه گیری بوده و پس از 6-3 هفته به حداکثر می رسد. غلظت پاتولوژیک ASO همیشه وجود عفونت های استرپتوکوکی را تائید می کند در حالی که طبیعی بودن مقدار ASO احتمال وجود عفونت های استرپتوکوکی را منتفی نمی کند
تعیین صحیح میزان ASO در خون بیماران بر اساس روش اسلایدی.
اساس آزمایش :
روش سريع جهت تست غربالگري آنتي استرپتوليزين O مي باشد در اين آزمايش ذرات لاتكس حساس شده با استرپتوليزين O در برخورد با سرم داراي ASO آگلوتينه مي شود.
محدوده قابل اندازه گیری: حساسيت اين كيت برابر 200 Iu/ml
محدوده رفرانس :
در صورت عدم آگلوتیناسیون تست منفی بوده وتیترآن 125Iu/mlگزارش می کنیم.
در صورت وجود آگلوتیناسیون آن را به صورت اسلایدی تیتر میکنیم و به ترتیب 0.5،0.1،0.2،0.8ml روی اسلاید زمینه سیاه گذاشته و به هر کدام یک قطره آنتی ژن ASO اضافه می کنیم و پس از 2 دقیقه میکس کردن از نظر آگلوتیناسیون بررسی میکنیم.
تفسیر نتایج:
آنتی استرپتولایزن ها آنتی بادیهای های اختصاصی بدن انسان بر علیه ترشحات برون سلولی استرپتوکوک های گروه A(پیوژن)هستند و در میان آنها آنتی استرپتولایزین O بیشترین کاربرد را در آزمایشگاه های تشخیص طبی دارد.
اندازه گیری مقدار ASO در تشخیص و کنترل درمان بیماری عفونت حادی با منشا استرپتوکوکی مانند التهاب لوزه ها و گوش ، مخملک، تب روماتیسمی و گلومرولونفریت حاد حائز اهمیت است. افزایش مقدار ASO از 3-1 هفته پس از بروز عفونت قابل اندازه گیری بوده و پس از 6-3 هفته به حداکثر می رسد. غلظت پاتولوژیک ASO همیشه وجود عفونت های استرپتوکوکی را تائید می کند در حالی که طبیعی بودن مقدار ASO احتمال وجود عفونت های استرپتوکوکی را منتفی نمی کند
2incompatibility ABO
این ناسازگاری زمانی باعث حساس شدن RBC می شود که گروه خونی مادرO و گروه خونی جنین , AB باشد در این صورت انتی بادی Igg3 انتیAB موجود در سرم مادر به جنین منتقل شده و باعث حساس شدن RBC جنین میشود .
3C3
سایر نام ها:
کمپلمان C3، functional complement, Functional C3
شرایط نمونه گیری: ترجیحاً بیمار ناشتا باشد.
موارد عدم پذیرش نمونه:
نمونه شدیداً لیپمیک مورد قبول نمی باشد.
نمونه هایی که بیش ۲- ۱ ساعت در دمای اتاق بماند، قابل استفاده نمی باشد
شرایط نگهداری: نمونه در C◦ ۲۰- برای ۱۴ روز پایدار است.
کاربردهای بالینی: اندازه گیری کمپلمان عمدتاً برای تشخیص ادم عروقی (آنژیوادم) و ارزیابی فعالیت بیماری در مبتلایان به لوپوس اریتروماتوز سیستمیک (SLE)، نفریت پرولیفراتیوغشایی، نفریت بعد از عفونت استرپتوکوکی به کار می رود.
روش مرجع: نفلومتری
مقادیر طبیعی: 75-135 mg/dl
عوامل مداخله گر:
C3 در دمای اتاق بسیار ناپایدار است. چنانچه نمونه بیش از ۱ ساعت بماند سطح کمپلمان به طور کاذب کاهش می یابد. بنابراین سرم را باید به محض رسیدن به آزمایشگاه جدا نمود و منجمد کرد.
مصرف سیکلوفسفامید در بیماران لوپوس و مصرف دانازول سبب کاهش C3 در شرایط داخل بدن(invivo) می شود.
توضیحات:
در صورت کاهش شدید یا نبود سطح C3 حتما باید آن را با سرم جدید به همراه کنترل کمپلمان مجدداً تکرار کرد تا موارد مشکوک کاهش سطحC3 به علت عدم حمل و نگهداری صحیح آن تا زمان انجام آزمایش رد گردد
کمپلمان C3، functional complement, Functional C3
شرایط نمونه گیری: ترجیحاً بیمار ناشتا باشد.
موارد عدم پذیرش نمونه:
نمونه شدیداً لیپمیک مورد قبول نمی باشد.
نمونه هایی که بیش ۲- ۱ ساعت در دمای اتاق بماند، قابل استفاده نمی باشد
شرایط نگهداری: نمونه در C◦ ۲۰- برای ۱۴ روز پایدار است.
کاربردهای بالینی: اندازه گیری کمپلمان عمدتاً برای تشخیص ادم عروقی (آنژیوادم) و ارزیابی فعالیت بیماری در مبتلایان به لوپوس اریتروماتوز سیستمیک (SLE)، نفریت پرولیفراتیوغشایی، نفریت بعد از عفونت استرپتوکوکی به کار می رود.
روش مرجع: نفلومتری
مقادیر طبیعی: 75-135 mg/dl
عوامل مداخله گر:
C3 در دمای اتاق بسیار ناپایدار است. چنانچه نمونه بیش از ۱ ساعت بماند سطح کمپلمان به طور کاذب کاهش می یابد. بنابراین سرم را باید به محض رسیدن به آزمایشگاه جدا نمود و منجمد کرد.
مصرف سیکلوفسفامید در بیماران لوپوس و مصرف دانازول سبب کاهش C3 در شرایط داخل بدن(invivo) می شود.
توضیحات:
در صورت کاهش شدید یا نبود سطح C3 حتما باید آن را با سرم جدید به همراه کنترل کمپلمان مجدداً تکرار کرد تا موارد مشکوک کاهش سطحC3 به علت عدم حمل و نگهداری صحیح آن تا زمان انجام آزمایش رد گردد
4C4
سایر نام ها:
کمپلمانC4 Funtional C4, Functional complement,
شرایط نمونه گیری: ترجیحاً بیمار ناشتا باشد.
موارد عدم پذیرش نمونه:
نمونه شدیداً لیپمیک مورد قبول نمی باشد.
شرایط نگهداری:
نمونه در C˚۲۰ – به مدت ۱۴ روز پایدار است.
کاربردهای بالینی:
اندازه گیری کمپلمان عمدتاً برای تشخیص اِدم عروقی (آنژیوادم) و ارزیابی فعالیت بیماری در مبتلایان به لوپوس اریتروماتوز سیستمیک ( SLE)، نفریت پرولیفرایتو غشایی و نفریت بعد از عفونت استرپتوکوکی به کار می رود.
روش مرجع: نفلومتری
مقادیر طبیعی: mg/dl
مردان: 72-12
زنان:75-13
عوامل مداخله گر:
افزایش فیزیولوژیک در اثر مصرف سایمتدین، سیکلوفسفامید ( در بیماران مبتلا به لوپوس) و دانازول مشاهده می شود.
توضیحات:
در صورت کاهش شدید یا نبود سطح C4 حتما باید آن را با سرم جدید به همراه کنترل کمپلمان مجدداً تکرار کرد تا موارد مشکوک کاهش سطح C4 به علت عدم حمل و نگهداری صحیح آن تا زمان انجام آزمایش رد گردد.
سطح پایین C4ممکن است به علت نقایص ارثی، نقایص اکتسابی یا به علت مصرف کمپلمان ( برای مثال در فرآیندهای التهابی و عفونی) باشد. عدم وجود C4در حضور مقادیر C3, C2 نرمال نشان دهنده نقص یا کمبود پروتئینC4 است.
نقص مادرزادی (ارثی) قسمتی یا کلC4 و هاپلوتیت هایC4 در ارتباط با بیماری های کمپلکس ایمنی، تیروئیدیت اتوایمیون و درماتومیوزیت جوانی مشاهده می شود.
کاهش اکتسابی C4 در آنژیوادم ارثی و اکتسابی ، افزایش فعالیت کمپلمان مربوط به بیماری های کمپلکس ایمنی ، بیماری های کبدی و کاهش سنتز و افزایش مصرف در گلومرولونفریت حاد، لوپوس اریتروماتوز، آرتریت روماتوئید، آنمی همولیتیک اتوایمیون، کرایوگلوبولینمی ها، آندوکاردیت تحت حاد باکتریایی مشاهده می شود.
کمپلمانC4 Funtional C4, Functional complement,
شرایط نمونه گیری: ترجیحاً بیمار ناشتا باشد.
موارد عدم پذیرش نمونه:
نمونه شدیداً لیپمیک مورد قبول نمی باشد.
شرایط نگهداری:
نمونه در C˚۲۰ – به مدت ۱۴ روز پایدار است.
کاربردهای بالینی:
اندازه گیری کمپلمان عمدتاً برای تشخیص اِدم عروقی (آنژیوادم) و ارزیابی فعالیت بیماری در مبتلایان به لوپوس اریتروماتوز سیستمیک ( SLE)، نفریت پرولیفرایتو غشایی و نفریت بعد از عفونت استرپتوکوکی به کار می رود.
روش مرجع: نفلومتری
مقادیر طبیعی: mg/dl
مردان: 72-12
زنان:75-13
عوامل مداخله گر:
افزایش فیزیولوژیک در اثر مصرف سایمتدین، سیکلوفسفامید ( در بیماران مبتلا به لوپوس) و دانازول مشاهده می شود.
توضیحات:
در صورت کاهش شدید یا نبود سطح C4 حتما باید آن را با سرم جدید به همراه کنترل کمپلمان مجدداً تکرار کرد تا موارد مشکوک کاهش سطح C4 به علت عدم حمل و نگهداری صحیح آن تا زمان انجام آزمایش رد گردد.
سطح پایین C4ممکن است به علت نقایص ارثی، نقایص اکتسابی یا به علت مصرف کمپلمان ( برای مثال در فرآیندهای التهابی و عفونی) باشد. عدم وجود C4در حضور مقادیر C3, C2 نرمال نشان دهنده نقص یا کمبود پروتئینC4 است.
نقص مادرزادی (ارثی) قسمتی یا کلC4 و هاپلوتیت هایC4 در ارتباط با بیماری های کمپلکس ایمنی، تیروئیدیت اتوایمیون و درماتومیوزیت جوانی مشاهده می شود.
کاهش اکتسابی C4 در آنژیوادم ارثی و اکتسابی ، افزایش فعالیت کمپلمان مربوط به بیماری های کمپلکس ایمنی ، بیماری های کبدی و کاهش سنتز و افزایش مصرف در گلومرولونفریت حاد، لوپوس اریتروماتوز، آرتریت روماتوئید، آنمی همولیتیک اتوایمیون، کرایوگلوبولینمی ها، آندوکاردیت تحت حاد باکتریایی مشاهده می شود.
5CBC
یکی از تست‌های آزمایشگاهی رایج در انسان ، شمارش کامل خون یا همان CBC است، که جهت تشخیص و ارزیابی بسیاری از بیماری‌ها مثل کم‌خونی‌ها، عفونت‌ها و ... مورد استفاده قرار می‌گیرد. این تست معمولاً شامل تعیین تعداد، نوع، شکل و اندازه‌ی سلول‌های خونی است.
سلول‌های موجود در جریان گردش خون به طور کلی به سه نوع تقسیم می‌شوند که شامل سلول‌های سفید خون (لکوسیت)، سلول‌های قرمز خون (اریتروسیت)، و پلاکت‌ها (ترومبوسیت) هستند. در بسیاری از بیماری‌ها ممکن است تغییراتی در تعداد، شکل و یا اندازه‌ی این سلول‌ها رخ دهد، بنا بر این شمارش کامل خون می‌تواند در تشخیص بیماری‌ها بسیار راهگشا باشد.
سلول‌های موجود در جریان گردش خون به طور کلی به سه نوع تقسیم می‌شوند که شامل سلول‌های سفید خون (لکوسیت)، سلول‌های قرمز خون (اریتروسیت)، و پلاکت‌ها (ترومبوسیت) هستند. در بسیاری از بیماری‌ها ممکن است تغییراتی در تعداد، شکل و یا اندازه‌ی این سلول‌ها رخ دهد، بنا بر این شمارش کامل خون می‌تواند در تشخیص بیماری‌ها بسیار راهگشا باشد.
6C Reactive Protein
همچنین با نام پنتراکسین 1 نیز شناخته می شود، پروتئین غیر گلیکوزیله ای در خانواده پنتراکسین است که همچنین شاملPentraxin 2/SAP و Pentraxin 3/TSG-14 نیز می باشد.
CRP جزء پروتئین های فاز حاد بوده که توسط کبد ساخته شده و در طی چند ساعت پس از آسیب بافتی، آغاز عفونت و یا مواردی که باعث التهاب شود، به داخل خون آزاد می شود.
افزایش سطح CRP در خون می تواند نشان دهنده ی آن باشد که یک فرآیند التهابی در بدن در حال وقوع است. معمولاً التهاب به خودی خود یک مشکل محسوب نمی شود اما می تواند نشانگر وجود دیگر مشکلات در بدن باشد همچون عفونت، آرتریت، نارسایی کلیوی و پانکراتیت. سطح افزایش یافته ی CRP می تواند بیمار را در معرض خطر بیماری عروق کرونر (coronary artery disease ) قرار دهد که آن نیز موجب حمله ی قلبی خواهد شد.
در بیماریهای زیر مقدار CRP در سرم بالا می رود:
● عفونتهای باکتریهایی
● تب روماتیسمی فعال
● سکته قلبی حاد
● سرطانهای بد خیم منتشر
● آرتریت روماتوئید فعال
● عفونتهای ویروسی
● سل
روشهای تشخیص :
روشهای سرولوژی مختلفی برای تشخیص CRP وجود دارد از قبیل پرسپیتاسیون در لوله معینه،ایمنودیفیوژن هماگلوتیناسیون و روش لاتکس آگلوتیناسیون مقدار CRP سرم را تشخیص و اندازه گیری میکنند.
ولی از بین آنها روش لاتکس –آگلوتیناسیون از سایر این متداولتر می باشد
گاهی مقدار CRP در سرم بیمار زیاد است و در نتیجه به علت پدیده منطقه ای ممکن است یک سرم مثبت اشتباها منفی گزارش شود
بنابر این بهتر است اگر CRP منفی شد قبل از اینکه آن را منفی گزارش کنیم با رقت 1:5 آزمایش را تکرار کنیم
CRP جزء پروتئین های فاز حاد بوده که توسط کبد ساخته شده و در طی چند ساعت پس از آسیب بافتی، آغاز عفونت و یا مواردی که باعث التهاب شود، به داخل خون آزاد می شود.
افزایش سطح CRP در خون می تواند نشان دهنده ی آن باشد که یک فرآیند التهابی در بدن در حال وقوع است. معمولاً التهاب به خودی خود یک مشکل محسوب نمی شود اما می تواند نشانگر وجود دیگر مشکلات در بدن باشد همچون عفونت، آرتریت، نارسایی کلیوی و پانکراتیت. سطح افزایش یافته ی CRP می تواند بیمار را در معرض خطر بیماری عروق کرونر (coronary artery disease ) قرار دهد که آن نیز موجب حمله ی قلبی خواهد شد.
در بیماریهای زیر مقدار CRP در سرم بالا می رود:
● عفونتهای باکتریهایی
● تب روماتیسمی فعال
● سکته قلبی حاد
● سرطانهای بد خیم منتشر
● آرتریت روماتوئید فعال
● عفونتهای ویروسی
● سل
روشهای تشخیص :
روشهای سرولوژی مختلفی برای تشخیص CRP وجود دارد از قبیل پرسپیتاسیون در لوله معینه،ایمنودیفیوژن هماگلوتیناسیون و روش لاتکس آگلوتیناسیون مقدار CRP سرم را تشخیص و اندازه گیری میکنند.
ولی از بین آنها روش لاتکس –آگلوتیناسیون از سایر این متداولتر می باشد
گاهی مقدار CRP در سرم بیمار زیاد است و در نتیجه به علت پدیده منطقه ای ممکن است یک سرم مثبت اشتباها منفی گزارش شود
بنابر این بهتر است اگر CRP منفی شد قبل از اینکه آن را منفی گزارش کنیم با رقت 1:5 آزمایش را تکرار کنیم
7CP
سایر نام ها:
سروپلاسمین، Copper Oxidase، Ferroxidase
شرایط نمونه گیری: ترجیحاً بیمار 4 ساعت ناشتا باشد (غیر ناشتا نیز قابل قبول است).
روش ارجح: سنجش ایمونوتوربیدومتریک
سایر روشها: توربیدومتری، نفلومتری، رادیال ایمنو دیفیوژن ( RID )
مقادیر طبیعی: mg/dl
نوزادان: 25-3
یک ماهگی تا یک سالگی: 39– 14
یک تا سه سالگی: 49 – 26
چهار تا شش سالگی: 49 – 24
هفت تا نه سالگی: 44 – 21
ده تا سیزده سالگی: 44 – 19
چهارده تا هجده سالگی: 410 – 18
نوزده سال و بالاتر: 45 – 18
تفسیر
مقادیر کمتر از 14 یا 140 ( به استثناء نوزادان ) مشکوک به بیماری ویلسون است.
سروپلاسمین، Copper Oxidase، Ferroxidase
شرایط نمونه گیری: ترجیحاً بیمار 4 ساعت ناشتا باشد (غیر ناشتا نیز قابل قبول است).
روش ارجح: سنجش ایمونوتوربیدومتریک
سایر روشها: توربیدومتری، نفلومتری، رادیال ایمنو دیفیوژن ( RID )
مقادیر طبیعی: mg/dl
نوزادان: 25-3
یک ماهگی تا یک سالگی: 39– 14
یک تا سه سالگی: 49 – 26
چهار تا شش سالگی: 49 – 24
هفت تا نه سالگی: 44 – 21
ده تا سیزده سالگی: 44 – 19
چهارده تا هجده سالگی: 410 – 18
نوزده سال و بالاتر: 45 – 18
تفسیر
مقادیر کمتر از 14 یا 140 ( به استثناء نوزادان ) مشکوک به بیماری ویلسون است.
8Dir.coombs
برای شناسایی آنتی بادی های ناقص متصل به RBC جنین استفاده می شود . تفاوتی که بین کومبز مستقیم و غیر مستقیم وجود دارد این است که ، مرحله حساس شدن گلبول های قرمز در بدن جنین اتفاق می افتد . عامل اصلی حساس شدن RBC در 75 % موارد) ناسازگاری گروه های خونی RH میباشد هر چند که گروه های خونی ABO در 25 درصد موارد هم می توانند باعث حساس شدنRBC شوند .
9ESR
سدیمانتاسیون که به آن سرعت رسوب گلبول قرمز (ESR) یا به زبان ساده تر Sed Rate می گویند، یک نوع آزمایش خون است که میزان فعالیت التهابی را در خون نشان می دهد. تست Sed Rate تنها ابزار تشخیصی پایه نیست، اما ممکن است در فرآیند تشخیصی نظارت بر پیشرفت یک بیماری التهابی به پزشک کمک کند.
زمانی که از بیمار خون گرفته می شود و در یک لوله بلند و نازک قرار می گیرد، سلول های قرمز خونی (اریتروسیت ها یا گلبول های قرمز) به تدریج به سمت پایین ته نشین می شوند. التهاب باعث می شود سلول ها با هم انبوه شوند. بدلیل اینکه این توده های سلولی از سلول های منفرد چگال تر هستند، بنابراین سرعت رسوب آنها نیز بیشتر است و میزان این سرعت درواقع یک معیار سنجش بیماری است.
در تست Sed Rate فاصله رسوب گلبول های قرمز خون در یک ساعت در لوله آزمایش، اندازه گیری می شود. هرچه سلول های خونی در فاصله دورتری رسوب کرده باشند، یعنی پاسخ التهابی سیستم ایمنی بدن بیشتر بوده است.
چرا این آزمایش انجام میشود؟
استفاده از تست Sed Rate در گذشته نسبت به حال رواج بیشتری داشت، چرا که امروزه اندازه گیری های اختصاصی تری از فعالیت التهابی وجود دارد. هم اکنون این تست بیشتر در مواقعی انجام می شود که پزشک مشکوک به وجود یکی از بیماری های زیر در شما باشد:
-آرتریت سلول ژآنت
-پلی میالژیا روماتیکا
-آرتریت روماتوئید
تست Sed Rate همچنین در تعیین شدت علایم التهابی و بررسی تاثیر درمان نیز کمک می کند.
زمانی که از بیمار خون گرفته می شود و در یک لوله بلند و نازک قرار می گیرد، سلول های قرمز خونی (اریتروسیت ها یا گلبول های قرمز) به تدریج به سمت پایین ته نشین می شوند. التهاب باعث می شود سلول ها با هم انبوه شوند. بدلیل اینکه این توده های سلولی از سلول های منفرد چگال تر هستند، بنابراین سرعت رسوب آنها نیز بیشتر است و میزان این سرعت درواقع یک معیار سنجش بیماری است.
در تست Sed Rate فاصله رسوب گلبول های قرمز خون در یک ساعت در لوله آزمایش، اندازه گیری می شود. هرچه سلول های خونی در فاصله دورتری رسوب کرده باشند، یعنی پاسخ التهابی سیستم ایمنی بدن بیشتر بوده است.
چرا این آزمایش انجام میشود؟
استفاده از تست Sed Rate در گذشته نسبت به حال رواج بیشتری داشت، چرا که امروزه اندازه گیری های اختصاصی تری از فعالیت التهابی وجود دارد. هم اکنون این تست بیشتر در مواقعی انجام می شود که پزشک مشکوک به وجود یکی از بیماری های زیر در شما باشد:
-آرتریت سلول ژآنت
-پلی میالژیا روماتیکا
-آرتریت روماتوئید
تست Sed Rate همچنین در تعیین شدت علایم التهابی و بررسی تاثیر درمان نیز کمک می کند.
10HbA1C
نامهای دیگر این آزمایش: Glycated Hbیا Glycosylated HB
مزایا:
برای این آزمایش نیازی به ناشتا بودن نیست و در هر ساعتی از روز میتوان نمونه گیری را انجام داد.
هدف از اندازه گیری
اين آزمايش براي بررسی و ارزیابی بیماری دیابت است وهدف آن اين است که غلظت قند خون فرد دیابتی را در دامنه طبیعی یا نزدیک به آن حفظ کند که این امر به کاهش عوارض مزمن افزایش فند خون کمک میکند.
این عوارض شامل آسیب پیشرونرونده به اعضای بدن مانند کلیه ها ،چشم ها ،سیستم قلبی عروقی و اعصاب است.
این آزمایش نشان دهنده قند خون تا 3 ماه گذشته است پس به بیمار و پزشکش کمک میکند که غلظت قند خون را راحتتر کنترل کند.
روش اندازه گيري: نفلومتري – الايزا
مقدارمرجع: كمتر از 5.7
نکته:
آزمايش هموگلوبين A1C، به هيچ عنوان جايگزين آزمايش‌هاي شخصي قند خون نمي‌شود و نمي‌توان به عنوان مثال آن را مبناي اضافه و يا كم كردن مقدار تزريق روزانه انسولين قرار داد. در واقع براي كنترل موثر ديابت انجام مرتب آزمايش قند خون و نيز آزمايش هموگلوبين A1C در هر دو سه ماه يكبار هر دو به يك اندازه از اهميت برخوردارند.
مزایا:
برای این آزمایش نیازی به ناشتا بودن نیست و در هر ساعتی از روز میتوان نمونه گیری را انجام داد.
هدف از اندازه گیری
اين آزمايش براي بررسی و ارزیابی بیماری دیابت است وهدف آن اين است که غلظت قند خون فرد دیابتی را در دامنه طبیعی یا نزدیک به آن حفظ کند که این امر به کاهش عوارض مزمن افزایش فند خون کمک میکند.
این عوارض شامل آسیب پیشرونرونده به اعضای بدن مانند کلیه ها ،چشم ها ،سیستم قلبی عروقی و اعصاب است.
این آزمایش نشان دهنده قند خون تا 3 ماه گذشته است پس به بیمار و پزشکش کمک میکند که غلظت قند خون را راحتتر کنترل کند.
روش اندازه گيري: نفلومتري – الايزا
مقدارمرجع: كمتر از 5.7
نکته:
آزمايش هموگلوبين A1C، به هيچ عنوان جايگزين آزمايش‌هاي شخصي قند خون نمي‌شود و نمي‌توان به عنوان مثال آن را مبناي اضافه و يا كم كردن مقدار تزريق روزانه انسولين قرار داد. در واقع براي كنترل موثر ديابت انجام مرتب آزمايش قند خون و نيز آزمايش هموگلوبين A1C در هر دو سه ماه يكبار هر دو به يك اندازه از اهميت برخوردارند.
11Ind.coombs
برای شناسای RBC حساس شده در محیط IN VITRO استفاده می شود . مرحله حساس شدن RBC ها در این روش توسط انکوباسیون انجام می شود . مراحل بعدی تقریبا مشابه کومبز مستقیم است .
در این تست انتی بادی های ناقص ، در خون مریض (مادر) وجود دارد . این انتی بادی ها به دو علت عمده ممکن است تولید شوند :
● انتقال خون
● زایمان اول
برای بررسی وجود و یا عدم وجود این انتی بادی ، از سوسپانسیون 5 درصد RBC ، گروه خونی O+ استفاده میشود . چون آنتی بادیهای ناقص،شاخص های آنتی ژنRBC های گروه خونی O+ راحساس و با اضافه کردن AHG باعث ایجاد آگلوتیناسیون می شود .
علت استفاده از O+
برای اینکه ناسازگاری گروه های خونی ABO را از بین ببریم از این گروه خونی استفاده می کنیم چون اگر گروههای خونیA,B,AB استفاد شود ، در این صورت ممکن است آنتی بادی ضدAB گروه خونی Oباعث حساس شدن سوسپانسیون شود و علت اینکه از RH+ استفاده میکنیم این است که میخواهیم آنتی بادیهای ناقص بر روی آنتی ژنهای RH+ بشیند و بتوانیم آگلوتیناسیون را مشاهده کنیم . اگرRH- باشد در روی RBC ، آنتی ژنی وجود نخواهد داشت تا RBC توسط آنتی بادی حساس شود .
در این تست انتی بادی های ناقص ، در خون مریض (مادر) وجود دارد . این انتی بادی ها به دو علت عمده ممکن است تولید شوند :
● انتقال خون
● زایمان اول
برای بررسی وجود و یا عدم وجود این انتی بادی ، از سوسپانسیون 5 درصد RBC ، گروه خونی O+ استفاده میشود . چون آنتی بادیهای ناقص،شاخص های آنتی ژنRBC های گروه خونی O+ راحساس و با اضافه کردن AHG باعث ایجاد آگلوتیناسیون می شود .
علت استفاده از O+
برای اینکه ناسازگاری گروه های خونی ABO را از بین ببریم از این گروه خونی استفاده می کنیم چون اگر گروههای خونیA,B,AB استفاد شود ، در این صورت ممکن است آنتی بادی ضدAB گروه خونی Oباعث حساس شدن سوسپانسیون شود و علت اینکه از RH+ استفاده میکنیم این است که میخواهیم آنتی بادیهای ناقص بر روی آنتی ژنهای RH+ بشیند و بتوانیم آگلوتیناسیون را مشاهده کنیم . اگرRH- باشد در روی RBC ، آنتی ژنی وجود نخواهد داشت تا RBC توسط آنتی بادی حساس شود .
12Microalbumin
نام انگلیسی تست:
Microalbumin and Microalbumin/Creatinine Ratio
مخفف انگلیسی تست:MALB
نام فارسی تست:اندازه گیری میکروآلبومین به روش الایزا
نام های متعارف دیگر:
Urine microalbumin; Albumin-to-Creatinine ratio; ACR
آمادگی بیمار:آمادگی خاصی لازم نیست
نوع نمونه:
نمونه ادرار تصادفی، زمان بندی شده، یک شب و یا ۲۴ ساعته
این تست برای غربالگری اختلال کلیوی احتمالی یا برای آسیب اولیه به کلیه ها در افراد دارای دیابت؛ پس از تشخیص دیابت یا فشار خون بالا به طور سالانه درخواست می شود.
آزمایش میکروآلبومین تصادفی و یا نسبت میکروآلبومین/ کراتینین غالبا به عنوان آزمایش غربالگری بیماران دارای بیماری های مزمن مانند دیابت و فشار خون بالا، که آنها را در خطر بالاتر ابتلا به نارسایی کلیه قرار داده درخواست می شود. تست زمان بندی شده میکروآلبومین (۴ ساعته یا یک شبه) ممکن است به عنوان ابزار غربالگری جایگزین درخواست شود. اگر مقدار قابل توجهی از میکروآلبومین با این تست های غربالگری تشخیص داده شود، با آزمایش ۲۴ ساعته میکروآلبومین تأیید می شود. در چه شرایطی تست افزایش می یابد
افزایش کم در سطوح میکروآلبومین در ادرار نشان می دهد که فرد در یکی از مراحل بسیار اولیه بیماری کلیوی در حال توسعه قرار دارد. سطوح بسیار بالای آن نشان می دهد که بیماری کلیه در شکل شدیدتری وجود دارد. سطوح نرمال آن، نمایانگرعملکرد طبیعی کلیه است.
محدوده مرجع
کمتر یامساوی30 میلی گرم در 24 ساعت یا 19-2 میلی گرم در لیتر نمونه های راندوم صبحگاهی :آلبومین (میلی گرم) به کراتی نین (میلی گرم) کمتر از3% تعریف میکروآلبومینوری عبارت است از البومینوری به میزان 30-300 میلی گرم در 24 ساعت یا 20-200 میکروگرم در دقیقه .مقادیر بالاتر ازاین برای نفروپاتی دیابتی تشخیصی می باشد. وجودمیکروالبومینوری پیش گوئی کننده برای ظهور پروتئینوری ,نفروپاتی دیابتی ,بیماری جدی میکروواسکولر ومورتالیتی زودهنگام دردیابت نوع 1ویا2 خواهد بود. فاصله بین ظاهرشدن میکروآلبومینوری وپروتئینوری تمام عیار 5- 1 سال است.
درمان اصولی باکنترل شدیدقندخون پیشرفت میکروآلبومینوری والبومینوری رادرافرادمبتلابه دیابت نوع 1 کاهش می دهد.
هنگامی که HbA1C بالاتر از1/8 درصد باشدخطر میکروالبومینوری افزایش می یابد.
ازآزمایش میکروالبومینوری در بعضی ازبیماران مبتلا به افزایش فشار خون پره اکلامپسی ولوپوس اریتماتوی سیستمیک هم استفاده می شود.
Microalbumin and Microalbumin/Creatinine Ratio
مخفف انگلیسی تست:MALB
نام فارسی تست:اندازه گیری میکروآلبومین به روش الایزا
نام های متعارف دیگر:
Urine microalbumin; Albumin-to-Creatinine ratio; ACR
آمادگی بیمار:آمادگی خاصی لازم نیست
نوع نمونه:
نمونه ادرار تصادفی، زمان بندی شده، یک شب و یا ۲۴ ساعته
این تست برای غربالگری اختلال کلیوی احتمالی یا برای آسیب اولیه به کلیه ها در افراد دارای دیابت؛ پس از تشخیص دیابت یا فشار خون بالا به طور سالانه درخواست می شود.
آزمایش میکروآلبومین تصادفی و یا نسبت میکروآلبومین/ کراتینین غالبا به عنوان آزمایش غربالگری بیماران دارای بیماری های مزمن مانند دیابت و فشار خون بالا، که آنها را در خطر بالاتر ابتلا به نارسایی کلیه قرار داده درخواست می شود. تست زمان بندی شده میکروآلبومین (۴ ساعته یا یک شبه) ممکن است به عنوان ابزار غربالگری جایگزین درخواست شود. اگر مقدار قابل توجهی از میکروآلبومین با این تست های غربالگری تشخیص داده شود، با آزمایش ۲۴ ساعته میکروآلبومین تأیید می شود. در چه شرایطی تست افزایش می یابد
افزایش کم در سطوح میکروآلبومین در ادرار نشان می دهد که فرد در یکی از مراحل بسیار اولیه بیماری کلیوی در حال توسعه قرار دارد. سطوح بسیار بالای آن نشان می دهد که بیماری کلیه در شکل شدیدتری وجود دارد. سطوح نرمال آن، نمایانگرعملکرد طبیعی کلیه است.
محدوده مرجع
کمتر یامساوی30 میلی گرم در 24 ساعت یا 19-2 میلی گرم در لیتر نمونه های راندوم صبحگاهی :آلبومین (میلی گرم) به کراتی نین (میلی گرم) کمتر از3% تعریف میکروآلبومینوری عبارت است از البومینوری به میزان 30-300 میلی گرم در 24 ساعت یا 20-200 میکروگرم در دقیقه .مقادیر بالاتر ازاین برای نفروپاتی دیابتی تشخیصی می باشد. وجودمیکروالبومینوری پیش گوئی کننده برای ظهور پروتئینوری ,نفروپاتی دیابتی ,بیماری جدی میکروواسکولر ومورتالیتی زودهنگام دردیابت نوع 1ویا2 خواهد بود. فاصله بین ظاهرشدن میکروآلبومینوری وپروتئینوری تمام عیار 5- 1 سال است.
درمان اصولی باکنترل شدیدقندخون پیشرفت میکروآلبومینوری والبومینوری رادرافرادمبتلابه دیابت نوع 1 کاهش می دهد.
هنگامی که HbA1C بالاتر از1/8 درصد باشدخطر میکروالبومینوری افزایش می یابد.
ازآزمایش میکروالبومینوری در بعضی ازبیماران مبتلا به افزایش فشار خون پره اکلامپسی ولوپوس اریتماتوی سیستمیک هم استفاده می شود.
13PTT & PT
تست PT یا Prothrombin Time (زمان پروترومبین ) و (PTT ( Partial Thromboplastin Time مدت زمان ایجاد لخته در خون را بررسی می کند.
فرآیند لخته شدن خون در بدن شامل یکسری واکنشهای متوالی و پشت سر هم است که در آن فاکتورهای انعقادی پشت سرهم فعال می شوند و باعث لخته شدن خون می شوند. که اگر یکی از این فاکتورها دارای اختلال باشند میزان PT زیاد می شود.
یکی از فاکتورهای این روند، فاکتور پروترومبین است که توسط کبد ساخته می شود و طی فرایند انعقاد به ترومبین تبدیل می شود.
تست PT که گاهی INR نامیده می شود، علاوه بر وجود بیماریهای مربوط به انعقاد خون و تشخیص اختلال خونریزی مثل خون دماغ، خونریزی لثه و دوره های قاعدگی، وجود خون در ادرار و مدفوع و ورم مفاصل، برای بررسی چگونگی عملکرد داروهای رقیق کننده خون (ضدانعقادها) برای افرادی که قرار است تحت عمل جراحی قرار گیرند، نیز درخواست می شود.
PT صحت عملکرد مسیر خارجی وPTT و مسیر داخلی انعقاد را بررسی می کند. PT زمانی درخواست می شود که پزشک می خواهد از صحت عملکرد سیستم انعقاد و مصرف میزان صحیح دارو مطمئن شود و PTT زمان ایجاد زخم بافتی و آسیب دیواره رگی درخواست می شود( برای افرادی که عمل جراحی دارند)
نتیجه تست PT و pTT در عرض چند ثانیه انجام می شود و با مقایر استاندارد و افراد سالم بررسی می شود.
میزان PT نرمال 12 تا 5/14 ثانیه و میزان نرمال دیگری 26تا38 ثانیه می باشد. که این میزان می تواند بر اثر عواملی دچار تغییر شود مانند:
اختلال یا عدم وجود یکی از فاکتور های انعقادی
کاهش میزان فاکتورهای انعقادی
مصرف داروهای ضد انعقادی مانند وارفارین و هپارین
استفاده از فاکتورهای ضد انعقادی و مهارکننده
خونریزی غیر طبیعی
کمبود ویتامین K ( این ویتامین در ساخت فاکتورهای انعقادی نقش دارد)
مشکلات کبدی
استفاده از داروهای هورمونی و ضدبارداری
فرآیند لخته شدن خون در بدن شامل یکسری واکنشهای متوالی و پشت سر هم است که در آن فاکتورهای انعقادی پشت سرهم فعال می شوند و باعث لخته شدن خون می شوند. که اگر یکی از این فاکتورها دارای اختلال باشند میزان PT زیاد می شود.
یکی از فاکتورهای این روند، فاکتور پروترومبین است که توسط کبد ساخته می شود و طی فرایند انعقاد به ترومبین تبدیل می شود.
تست PT که گاهی INR نامیده می شود، علاوه بر وجود بیماریهای مربوط به انعقاد خون و تشخیص اختلال خونریزی مثل خون دماغ، خونریزی لثه و دوره های قاعدگی، وجود خون در ادرار و مدفوع و ورم مفاصل، برای بررسی چگونگی عملکرد داروهای رقیق کننده خون (ضدانعقادها) برای افرادی که قرار است تحت عمل جراحی قرار گیرند، نیز درخواست می شود.
PT صحت عملکرد مسیر خارجی وPTT و مسیر داخلی انعقاد را بررسی می کند. PT زمانی درخواست می شود که پزشک می خواهد از صحت عملکرد سیستم انعقاد و مصرف میزان صحیح دارو مطمئن شود و PTT زمان ایجاد زخم بافتی و آسیب دیواره رگی درخواست می شود( برای افرادی که عمل جراحی دارند)
نتیجه تست PT و pTT در عرض چند ثانیه انجام می شود و با مقایر استاندارد و افراد سالم بررسی می شود.
میزان PT نرمال 12 تا 5/14 ثانیه و میزان نرمال دیگری 26تا38 ثانیه می باشد. که این میزان می تواند بر اثر عواملی دچار تغییر شود مانند:
اختلال یا عدم وجود یکی از فاکتور های انعقادی
کاهش میزان فاکتورهای انعقادی
مصرف داروهای ضد انعقادی مانند وارفارین و هپارین
استفاده از فاکتورهای ضد انعقادی و مهارکننده
خونریزی غیر طبیعی
کمبود ویتامین K ( این ویتامین در ساخت فاکتورهای انعقادی نقش دارد)
مشکلات کبدی
استفاده از داروهای هورمونی و ضدبارداری
14Retic count
رتیکولوسیت ها، گلبول های قرمز نابالغی هستند که به طور معمول حدود 1 درصد از گلبول های قرمز بدن انسان را تشکیل می دهند. همانند گلبول های قرمز بالغ، رتیکولوسیت ها فاقد هسته می باشند.
تست شمارش رتیکولوسیت برای موارد زیر درخواست می شود :
● برای پیگیری نتایج غیر نرمال تست های CBC، شمارش RBC، هموگلوبین و یا هماتوکریت و پی بردن به علت آن.
● برای پی بردن به نحوه ی عملکرد مغز استخوان برای تأمین گلبول های قرمز مورد نیاز.
● برای شناسایی و تشخیص نوع آنمی
● برای مانیتورینگ درمان به طور مثال در آنمی فقر آهن
● برای مانیتورینگ عملکرد مغز استخوان (عملکرد –درمان) به طور مثال در شیمی درمانی (Chemotherapy)
● برای مانیتورینگ پیوند مغز استخوان
● بیمار علائم و نشانه های کم خونی یا خونریزی مزمن را داشته باشد، مانند رنگ پریدگی، بی حالی، ضعف، خستگی، تنگی نفس، خون در مدفوع
● فرد بیماری که تحت درمان هایی قرار دارد که بر تولید RBC تأثیر گذار هستند مانند آنمی فقر آهن، فقر ویتامین B12 و فولات و یا بیماری کلیوی (که بر تولید هورمون اریتروپویتین تولید شده توسط کلیه ها تأثیر گذارد.
● برای فردی که در معرض تشعشعات قرار گرفته باشد و یا در حال شیمی درمانی باشد.
تست شمارش رتیکولوسیت برای موارد زیر درخواست می شود :
● برای پیگیری نتایج غیر نرمال تست های CBC، شمارش RBC، هموگلوبین و یا هماتوکریت و پی بردن به علت آن.
● برای پی بردن به نحوه ی عملکرد مغز استخوان برای تأمین گلبول های قرمز مورد نیاز.
● برای شناسایی و تشخیص نوع آنمی
● برای مانیتورینگ درمان به طور مثال در آنمی فقر آهن
● برای مانیتورینگ عملکرد مغز استخوان (عملکرد –درمان) به طور مثال در شیمی درمانی (Chemotherapy)
● برای مانیتورینگ پیوند مغز استخوان
● بیمار علائم و نشانه های کم خونی یا خونریزی مزمن را داشته باشد، مانند رنگ پریدگی، بی حالی، ضعف، خستگی، تنگی نفس، خون در مدفوع
● فرد بیماری که تحت درمان هایی قرار دارد که بر تولید RBC تأثیر گذار هستند مانند آنمی فقر آهن، فقر ویتامین B12 و فولات و یا بیماری کلیوی (که بر تولید هورمون اریتروپویتین تولید شده توسط کلیه ها تأثیر گذارد.
● برای فردی که در معرض تشعشعات قرار گرفته باشد و یا در حال شیمی درمانی باشد.
15incompatibility RH
اگر خون جنین Rh+ و خون مادر Rh - باشدآنتی بادی های تولید شده از کلاس Igg در بدن مادر از جفت عبور کرده و باعث حساس شدن RBC های جنین می شود .
16RF
فاکتور روماتوئیدی اتو آنتی بادی‌هایی از جنس ایمونوگلوبولین نوع IgM هستند که در سیستم ایمنی خود فرد ایجاد می‌شوند. این آنتی بادی‌ها در حالت طبیعی برای دفاع بدنی در مقابل عفونت‌ها بوده ولی در بیماریهای التهابی هم چون آرتریت روماتوئید یا همان روماتیسم دردهای مفصلی را ایجاد میکنند. این اتو آنتی بادی‌ها با حمله اشتباه به بافت‌های طبیعی بدن زمینه ساز دردهای مفصلی می‌گردند.
برای بررسی حضور چنین آنتی بادی‌هایی در بدن فرد که به عنوان بهترین معیار شاخص ارزیابی عملکرد سیستم ایمنی بدن فرد میباشد این آزمایش انجام می‌گیرد.
برای بررسی حضور چنین آنتی بادی‌هایی در بدن فرد که به عنوان بهترین معیار شاخص ارزیابی عملکرد سیستم ایمنی بدن فرد میباشد این آزمایش انجام می‌گیرد.
17VDRL
آزمایش VDRL با معنای لغوی “آزمایشگاه تحقیقاتی بیماری مقاربتی یا venereal disease research laboratory” برای تشخیص بیماری سیفلیس (syphilis) که جزء عفونت های منتقله از راه جنسی (STI یا sexually transmitted infection) می باشد، استفاده می شود.
سیفلیس توسط باکتری ترپونما پالیدوم (Treponema pallidum) ایجاد می شود. نحوه ی آلوده کردن باکتری، نفوذ به پوشش داخلی دهان یا ناحیه ی تناسلی می باشد.
تست VDRL به دنبال باکتری ایجاد کننده ی سیفلیس نمی باشد بلکه به بررسی آنتی بادی های ساخته شده در بدن، در پاسخ به آنتی ژن های تولید شده توسط سلول هایی که از باکتری ها آسیب دیده اند، می پردازد. آنتی بادی ها نوعی از پروتئین های تولید شده توسط سیستم ایمنی بوده که به دفاع در مقابل عوامل مهاجم مثل باکتری های و یا سم ها می پردازند. آزمایش برای این آنتی بادی ها مشخص کننده ی ابتلای فرد به سیفلیس می باشد.
برای تست VDRL لازم نیست که فرد علائم سیفلیس را نشان دهد زیرا این تست بررسی کننده ی آنتی بادی های تولید شده ی حاصل از عفونت سیفلیس بوده و به این که فرد علائم سیفلیس را نشان می دهد یا خیر، کاری ندارد.
چرا پزشک تست VDRL را درخواست می کند ؟
در صورتی که فرد احتمال ابتلا به سیفلیس را داشته باشد، پزشک درخواست تست VDRL را خواهد داد. علائم زودرسی که ممکن است پزشک برای آن ها درخواست این تست را دهد شامل :
● زخم (sore) کوچک و بدون درد
● تورم در غدد لنفاوی اطراف زخم ها
● راش پوستی (skin rash) که خارش نداشته باشد
در موارد دیگر، ممکن است پزشک درخواست این تست را برای غربالگری سیفلیس دهد در صورتی که هیچ گونه علائم مرتبط با این بیماری را فرد نشان نمی دهد. برای مثال، پزشک درخواست این تست را برای غربالگری سیفلیس به عنوان بخش روتینی از مراقبت های هنگام بارداری، خواهد داد. این یک روند استاندارد بوده و به معنای آن نیست که پزشک احتمال داده باشد که فرد مبتلا به سیفلیس است.
همچنین پزشک می تواند درخواست تست سیفلیس را دهد در صورتی که فرد در حال درمان برای یکی دیگر از عفونت های منتقله از راه جنسی (STI) مانند گونوره آ (gonorrhea) باشد، یا فرد آلوده با HIV باشد و یا درگیر یک فعالیت جنسی پر خطر شده باشد. در صورتی که فرد برای سیفلیس درمان شده باشد، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC یا Centers for Disease Control and Prevention) توصیه می کند تست های پیگیری کننده برای اطمینان از نتیجه بخش بودن درمان و از بین رفتن عفونت، انجام شود.
سیفلیس توسط باکتری ترپونما پالیدوم (Treponema pallidum) ایجاد می شود. نحوه ی آلوده کردن باکتری، نفوذ به پوشش داخلی دهان یا ناحیه ی تناسلی می باشد.
تست VDRL به دنبال باکتری ایجاد کننده ی سیفلیس نمی باشد بلکه به بررسی آنتی بادی های ساخته شده در بدن، در پاسخ به آنتی ژن های تولید شده توسط سلول هایی که از باکتری ها آسیب دیده اند، می پردازد. آنتی بادی ها نوعی از پروتئین های تولید شده توسط سیستم ایمنی بوده که به دفاع در مقابل عوامل مهاجم مثل باکتری های و یا سم ها می پردازند. آزمایش برای این آنتی بادی ها مشخص کننده ی ابتلای فرد به سیفلیس می باشد.
برای تست VDRL لازم نیست که فرد علائم سیفلیس را نشان دهد زیرا این تست بررسی کننده ی آنتی بادی های تولید شده ی حاصل از عفونت سیفلیس بوده و به این که فرد علائم سیفلیس را نشان می دهد یا خیر، کاری ندارد.
چرا پزشک تست VDRL را درخواست می کند ؟
در صورتی که فرد احتمال ابتلا به سیفلیس را داشته باشد، پزشک درخواست تست VDRL را خواهد داد. علائم زودرسی که ممکن است پزشک برای آن ها درخواست این تست را دهد شامل :
● زخم (sore) کوچک و بدون درد
● تورم در غدد لنفاوی اطراف زخم ها
● راش پوستی (skin rash) که خارش نداشته باشد
در موارد دیگر، ممکن است پزشک درخواست این تست را برای غربالگری سیفلیس دهد در صورتی که هیچ گونه علائم مرتبط با این بیماری را فرد نشان نمی دهد. برای مثال، پزشک درخواست این تست را برای غربالگری سیفلیس به عنوان بخش روتینی از مراقبت های هنگام بارداری، خواهد داد. این یک روند استاندارد بوده و به معنای آن نیست که پزشک احتمال داده باشد که فرد مبتلا به سیفلیس است.
همچنین پزشک می تواند درخواست تست سیفلیس را دهد در صورتی که فرد در حال درمان برای یکی دیگر از عفونت های منتقله از راه جنسی (STI) مانند گونوره آ (gonorrhea) باشد، یا فرد آلوده با HIV باشد و یا درگیر یک فعالیت جنسی پر خطر شده باشد. در صورتی که فرد برای سیفلیس درمان شده باشد، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC یا Centers for Disease Control and Prevention) توصیه می کند تست های پیگیری کننده برای اطمینان از نتیجه بخش بودن درمان و از بین رفتن عفونت، انجام شود.
18Widal
آزمایش ویدال برای تشخیص سرولوژی بیماری حصبه (Typhoid) و شبه حصبه (Paratyphoid) می باشد که علت آنها آلودگی با باسیلهای گونه سالمونلا از دسته باکتریهای روده ای می باشد. این باسیل ها از راه دستگاه گوارش وارد بدن انسان می شوند و موجب پیدایش بیماری های مهم زیر می گردند:
۱- تب روده ای (Enteric fever)
۲- عفونت خون (سپتی سمی)
۳- مسمویت های غذایی
بر طبق آمارها؛ تنها ۵۰% بیمارانی که مبتلا به تب روده ای هستند، آزمایش ویدال آنها ۱ هفته بعد از ورود میکروب به بدن مثبت می شود. در صورتی که۴ هفته بعد؛ ۹۵- ۹۰% بیماران آزمایش ویدال آنها مثبت می شود.
۱- تب روده ای (Enteric fever)
۲- عفونت خون (سپتی سمی)
۳- مسمویت های غذایی
بر طبق آمارها؛ تنها ۵۰% بیمارانی که مبتلا به تب روده ای هستند، آزمایش ویدال آنها ۱ هفته بعد از ورود میکروب به بدن مثبت می شود. در صورتی که۴ هفته بعد؛ ۹۵- ۹۰% بیماران آزمایش ویدال آنها مثبت می شود.
19Wrightو 2MEو Co.Wright
این آزمایش برای تشخیص عفونت ناشی از بروسلا است که منجر به بیماری تب مالت (Malta Fever) یا تب مواج یا تب مدیترانه ای می شود. گونه های این میکروب که در انسان ایجاد بیماری می کنند شامل:
1- بروسلاآبورتوس (گاوی)- شایعترین نوع بیماری در انسان
2- بروسلا سویس (خوکی)
3- بروسلا ملی تنسیس (گوسفند- بز)- خطرناکترین گونه برای انسان وشایعترین عامل بیماری در ایران
بهترین راه تشخیص این بیماری کشت خون و یا مغز استخوان و جداسازی بروسلا از این نمونه ها می باشد.
انسان بیشتر از طریق تماس مستقیم با حیوانات بیمار (مانند کشاورزان- دامداران- دامپزشکان و کارکنان کشتارگاه ها) و یا مصرف شیر و فرآورده های شیری آلوده، شیر نجوشیده، پنیر، بستنی و خامه) به تب مالت مبتلا می شود.
تظاهرات بالینی بیماری تب مالت در درجه اول ضایعات و دردهای استخوانی- مفصلی می باشد و پس از آن کلاسهای آنتی بادی که بر ضد آنتی ژنهای سطحی بروسلا ظاهر می شوند شامل IgM، IgG، IgA می باشند. در اواخر هفته اول و یا ابتدای هفته دوم مرحله حاد بیماری ابتدا IgM مثبت شده، سپس IgG اختصاصی مثبت شده و بالا می رود و پس از چند هفته تیترش از IgM نیز بیشتر می شود. در هفته چهارم تا هشتم مرحله حاد بیماری تیتر آنتی بادی به حداکثر خود می رسد، در صورتی که درمان مناسب صورت گیرد تیتر IgG کاهش می یابد ولی تغییری در تیتر IgM بوجود نمی آید.IgM از 6 ماه تا 2 سال ممکن است دوام داشته باشد و به طور معمول هر 3ماه یک رقت کاهش می یابد).
چنانچه درمان مناسبی صورت نگیرد بیمار وارد فاز مزمن شده و در این مرحله تیتر مثبت، اکثرا مربوط به آنتی بادی IgG می باشد. در این مرحله معمولا IgG غالب می گردد و اغلب تیتر IgM کاهش یافته و گاها به صفر میرسد. از آنجائیکه IgG با ساختمان مونومریک خود یک آگلوتینین قوی محسوب نمی شود، لذا این امکان وجود دارد که آزمایش رایت منفی شود و در این جا بهتر است برای تشخیص این نوع آنتی بادی از تست کومبس رایت استفاده نمود.
بنابراین به طور کلی در مرحله حاد بیماری IgM و در مرحله انتهای فاز حاد، تحت حاد و مزمن IgG تیتر غالب را به خود اختصاص می دهد.
بیماری تب مالت از نظر بالینی به سه صورت حاد (Acute)، تحت حاد ( Sub acute) و مزمن ( Chronic) دیده می شود که در صورت معالجه، مدت زمان مرحله حاد بین 3 تا 12 ماه می کشد. بیش از 80 درصد بیمارانی که با آنتی بیوتیک مناسب درمان می شوند کاملا بهبود می یابند ولی در مواردی نیز رجعت ( Replace) و شکل مزمن بیماری مشاهده می شود.
Wright سایر نام ها: تست آنتی بادی ضد برسلا، رایت
بخش مورد انجام: سرولوژی
موارد عدم پذیرش نمونه:
نمونه همولیزه و لیپمیک مورد قبول نمی باشد.
شرایط نگهداری:
سرم تا 7 روز در یخچال ◦c 4 و تا 30 روز در ◦c20- پایدار است.
کاربردهای بالینی:
آزمایش رایت برای تشخیص سرولوژی بیماری تب مالت به کار می رود.
روش متداول: آگلوتیناسیون مستقیم
روش ارجح: ELISA
سایر روش ها : کشت خون ، کشت مغز استخوان، فلوئورسنت آنتی بادی، تثبیت مکمل
مقادیر مثبت:بيشتر از 1/80
توضیحات:
پدیده منطقه ای (Prezone, postzone) در آزمایش رایت می تواند ایجاد شود که علت آن عدم تناسب مقدار آنتی ژن با آنتی بادی می باشد. بروسلا با آنتی ژن های تولارنسیس، یرسینیا انتروکولیتیکا، سالمونلا، ایکلای، ویبرویوکلرا واکنش متقاطع داده در نتیجه آزمایش رایت می تواند. در اثر ابتلا به این عوامل به طور کاذب مثبت شود.
واکسیناسیون برعلیه وبا و تولارمی ممکن است نتایج مثبت کاذب در آزمایش رایت بدهد.
2ME
در صورت مثبت شدن تست رایت ، این تست انجام میشود تا توسط آن کلاس آنتی بادی و به دنبال آن مرحله ی بیماری مشخص شود.
مولکول IgM در بدن حالت پنتامری ( ستاره ای) دارد.
کار 2ME این است که روی پیوندهای دی سولفیدیِ IgM اثر میگذارد و موجب مختل شدنِ شکل ستاره ای و پنتامریِ آن میشود و آنرا احیا میکند و قدرت آگلوتیناسیون آن را کاهش میدهد.
2ME روی مولکول IgG تاثیری ندارد.
بنابراین اگر مثبت شد و آگلوتیناسیون کاهش یافت آنتی بادی از نوع IgM است و فرد در مرحله ی حاد بیماریست.
اگر منفی شد و تغییری در آگلوتیناسون مشاهده نشد کلاسِ آنتی بادی از نوعِ IgG است و بیمار در مرحله ی مزمنِ بیماریست.
کاهش آگلوتیناسیون باید حداقل در 2 لوله مشاهده شود تا نتیجه را مثبت رد کنیم
Co.Wright
در صورتی که تست رایت منفی و یا مثبت شود این تست را انجام میدهیم! زمانی این تست پیشنهاد میشود که پزشک به ورود بیمار به فاز مزمن بیماری مشکوک میشود.
گاهی منفی شدن تست رایت به خاطر حضور دسته ای از آنتی بادی ها به نامِ آنتی بادیِ ناقص ، مسدود کننده یا Blocking Ab است.این آنتی بادی ها را آنتی بادی های گرم هم میگویند.این دسته اکثرا از کلاس IgG و بعضآ از کلاس IgA .
1- بروسلاآبورتوس (گاوی)- شایعترین نوع بیماری در انسان
2- بروسلا سویس (خوکی)
3- بروسلا ملی تنسیس (گوسفند- بز)- خطرناکترین گونه برای انسان وشایعترین عامل بیماری در ایران
بهترین راه تشخیص این بیماری کشت خون و یا مغز استخوان و جداسازی بروسلا از این نمونه ها می باشد.
انسان بیشتر از طریق تماس مستقیم با حیوانات بیمار (مانند کشاورزان- دامداران- دامپزشکان و کارکنان کشتارگاه ها) و یا مصرف شیر و فرآورده های شیری آلوده، شیر نجوشیده، پنیر، بستنی و خامه) به تب مالت مبتلا می شود.
تظاهرات بالینی بیماری تب مالت در درجه اول ضایعات و دردهای استخوانی- مفصلی می باشد و پس از آن کلاسهای آنتی بادی که بر ضد آنتی ژنهای سطحی بروسلا ظاهر می شوند شامل IgM، IgG، IgA می باشند. در اواخر هفته اول و یا ابتدای هفته دوم مرحله حاد بیماری ابتدا IgM مثبت شده، سپس IgG اختصاصی مثبت شده و بالا می رود و پس از چند هفته تیترش از IgM نیز بیشتر می شود. در هفته چهارم تا هشتم مرحله حاد بیماری تیتر آنتی بادی به حداکثر خود می رسد، در صورتی که درمان مناسب صورت گیرد تیتر IgG کاهش می یابد ولی تغییری در تیتر IgM بوجود نمی آید.IgM از 6 ماه تا 2 سال ممکن است دوام داشته باشد و به طور معمول هر 3ماه یک رقت کاهش می یابد).
چنانچه درمان مناسبی صورت نگیرد بیمار وارد فاز مزمن شده و در این مرحله تیتر مثبت، اکثرا مربوط به آنتی بادی IgG می باشد. در این مرحله معمولا IgG غالب می گردد و اغلب تیتر IgM کاهش یافته و گاها به صفر میرسد. از آنجائیکه IgG با ساختمان مونومریک خود یک آگلوتینین قوی محسوب نمی شود، لذا این امکان وجود دارد که آزمایش رایت منفی شود و در این جا بهتر است برای تشخیص این نوع آنتی بادی از تست کومبس رایت استفاده نمود.
بنابراین به طور کلی در مرحله حاد بیماری IgM و در مرحله انتهای فاز حاد، تحت حاد و مزمن IgG تیتر غالب را به خود اختصاص می دهد.
بیماری تب مالت از نظر بالینی به سه صورت حاد (Acute)، تحت حاد ( Sub acute) و مزمن ( Chronic) دیده می شود که در صورت معالجه، مدت زمان مرحله حاد بین 3 تا 12 ماه می کشد. بیش از 80 درصد بیمارانی که با آنتی بیوتیک مناسب درمان می شوند کاملا بهبود می یابند ولی در مواردی نیز رجعت ( Replace) و شکل مزمن بیماری مشاهده می شود.
Wright سایر نام ها: تست آنتی بادی ضد برسلا، رایت
بخش مورد انجام: سرولوژی
موارد عدم پذیرش نمونه:
نمونه همولیزه و لیپمیک مورد قبول نمی باشد.
شرایط نگهداری:
سرم تا 7 روز در یخچال ◦c 4 و تا 30 روز در ◦c20- پایدار است.
کاربردهای بالینی:
آزمایش رایت برای تشخیص سرولوژی بیماری تب مالت به کار می رود.
روش متداول: آگلوتیناسیون مستقیم
روش ارجح: ELISA
سایر روش ها : کشت خون ، کشت مغز استخوان، فلوئورسنت آنتی بادی، تثبیت مکمل
مقادیر مثبت:بيشتر از 1/80
توضیحات:
پدیده منطقه ای (Prezone, postzone) در آزمایش رایت می تواند ایجاد شود که علت آن عدم تناسب مقدار آنتی ژن با آنتی بادی می باشد. بروسلا با آنتی ژن های تولارنسیس، یرسینیا انتروکولیتیکا، سالمونلا، ایکلای، ویبرویوکلرا واکنش متقاطع داده در نتیجه آزمایش رایت می تواند. در اثر ابتلا به این عوامل به طور کاذب مثبت شود.
واکسیناسیون برعلیه وبا و تولارمی ممکن است نتایج مثبت کاذب در آزمایش رایت بدهد.
2ME
در صورت مثبت شدن تست رایت ، این تست انجام میشود تا توسط آن کلاس آنتی بادی و به دنبال آن مرحله ی بیماری مشخص شود.
مولکول IgM در بدن حالت پنتامری ( ستاره ای) دارد.
کار 2ME این است که روی پیوندهای دی سولفیدیِ IgM اثر میگذارد و موجب مختل شدنِ شکل ستاره ای و پنتامریِ آن میشود و آنرا احیا میکند و قدرت آگلوتیناسیون آن را کاهش میدهد.
2ME روی مولکول IgG تاثیری ندارد.
بنابراین اگر مثبت شد و آگلوتیناسیون کاهش یافت آنتی بادی از نوع IgM است و فرد در مرحله ی حاد بیماریست.
اگر منفی شد و تغییری در آگلوتیناسون مشاهده نشد کلاسِ آنتی بادی از نوعِ IgG است و بیمار در مرحله ی مزمنِ بیماریست.
کاهش آگلوتیناسیون باید حداقل در 2 لوله مشاهده شود تا نتیجه را مثبت رد کنیم
Co.Wright
در صورتی که تست رایت منفی و یا مثبت شود این تست را انجام میدهیم! زمانی این تست پیشنهاد میشود که پزشک به ورود بیمار به فاز مزمن بیماری مشکوک میشود.
گاهی منفی شدن تست رایت به خاطر حضور دسته ای از آنتی بادی ها به نامِ آنتی بادیِ ناقص ، مسدود کننده یا Blocking Ab است.این آنتی بادی ها را آنتی بادی های گرم هم میگویند.این دسته اکثرا از کلاس IgG و بعضآ از کلاس IgA .