این یافته، باور بسیاری از مردم را به چالش می‌کشد و آن این است که ورزش منظم، ساعت‌ها نشستن را جبران می‌کند. طبق این تحقیق، اکثر شرکت‌کنندگان به اندازه کافی فعال بودند که در دسته مناسب دستورالعمل‌های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری بیماری(CDC) برای فعالیت بدنی هفتگی قرار بگیرند. با این حال، نشستن بیش از حد همچنان به سلامت مغز آسیب رسان بود.
محققان ۴۰۴ فرد مسن با میانگین سنی ۷۱ سال را به مدت هفت سال با استفاده از مانیتور‌های مچی برای ردیابی دقیق الگو‌های حرکتی، دنبال کردند. به طور متوسط، شرکت‌کنندگان روزانه حدود ۱۳ ساعت می‌نشستند و اگرچه این عدد ممکن است زیاد به نظر برسد، اما زمانی که زمان نشستن خود را پشت میز کار، هنگام صرف وعده‌های غذایی و استراحت عصرگاهی جمع کنید ممکن است به عددی مشابه یا حتی بالاتر برسید.
تغییرات مغزی مرتبط با نشستن بیشتر در مناطقی از مغز رخ داد که معمولا در برابر بیماری آلزایمر آسیب‌پذیر هستند. این نواحی از مغز افرادی که بیشتر می‌نشستند، نازک‌تر شدند و در آزمون‌های حافظه که از آنها خواسته می‌شد تجربیات و رویداد‌های گذشته را به یاد بیاورند، عملکرد بدتری داشتند.
با گذشت زمان، کسانی که بیشتر می‌نشستند، حجم بخشی از مغز به نام”هیپوکامپ” را سریع‌تر از دست دادند و کاهش بیشتری در توانایی خود در نام بردن اشیاء و پردازش سریع اطلاعات نشان دادند.لازم به ذکر است “هیپوکامپ”در شکل‌گیری خاطرات نقش داردو از اولین مناطق مغزی متاثراز “آلزایمر”می باشد.
نگران‌کننده‌ترین نکته این بود که نشستن اثرات بدتری بر حاملان گونه‌ی ژن APOE-ε۴ داشت که خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش می‌دهد. هنگامی که محققان شرکت‌کنندگان را بر اساس وضعیت ژنتیکی دسته‌بندی کردند، متوجه شدند که حاملان ژن APOE-ε۴ که بیشتر می‌نشستند، در مقایسه با افراد دیگر با عادات نشستن مشابه، کاهش قابل توجهی در کل ماده مغز، حجم لوب پیشانی و حجم لوب آهیانه نشان دادند.
https://www.eurekalert.org/news-releases/1083555
27 اردیبهشت ماه 1404