بیماری مقاربتی چیست؟

بیماری مقاربتی چیست؟

بیماری جنسی یا بیماری مقاربتی انواعی از بیماری‌ها هستند که از طریق سکس یا رابطه‌ی جنسی توسط عوامل عفونی از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شوند. این بیماری‌ها انواع مختلفی دارند. برای تشخیص و درمان بیماری‌های جنسی باید به دکتر زنان، دکتر اورولوژیست و دکتر عفونی مراجعه کنید.

بنابراین با کسب اطلاعات بیشتر در مورد انواع این بیماری‌ها، راه‌های انتقال، پیشگیری و درمان آنها، می‌توان از گسترش بیماری‌های منتقله از راه جنسی، به ویژه در مراحل اولیه، جلوگیری کرد. برخی از بیماری‌های جنسی به خوبی به درمان پاسخ می‌دهند. اما برخی انواع دیگر در صورت عدم درمان می‌توانند منجر به عوارض شدیدی شوند.

زنان بیشتر از مردان به بیماری‌های مقاربتی دچار می‌شوند

یکی از اصلی‌ترین مواردی که باعث این اتفاق می‌شود، کوتاه بودن پرینه و نزدیک بودن مجرای ادراری، واژن و مقعد به یکدیگر است. از طرفی معمولا خانم‌ها سکس محافظت‌نشده‌ دارند و این مسئله باعث ایجاد تغییر در فلور طبیعی واژن می‌شود. بنابراین احتمال ابتلا به بیماری‌های مقاربتی به طرز چشمگیری افزایش پیدا می‌کند.

علائم ابتلا به بیماری های مقاربتی در زنان

هر یک از بیماری‌های مقاربتی علامت خاص خودش را دارد. اما معمولا از بیشترین علائمی که در بیماری‌های مقاربتی زنان دیده‌می‌شود، ترشح، خارش، سوزش و درد هنگام نزدیکی است. خونریزی بعد از نزدیکی نیز در این بیماری‌ها شایع است. کسانی که علائم هنگام بیماری‌های مقاربتی دارند، احساس طبیعی ندارند و ممکن است چرخه‌ی قاعدگی آنها نیز تحت تاثیر قرار بگیرد. از دیکر علائمی که در بیماری‌های مقاربتی در زنان دیده‌می‌شود، پاپ اسمیر مختل شده‌است.

علائم ابتلا به بیماری های مقاربتی در مردان

علائم بیماری‌های جنسی در مردان می‌تواند به صورت تظاهرات پوستی بروز کند. همچنین خارش و درد و سوزش هم در بیماران مبتلا دیده‌می‌شود.

برخی عوامل ایجاد کننده بیماری های مقاربتی

عوامل باکتریایی: کلامیدیا – نایسریا گونوره آ ­­و…

عوامل ویروسی: هپاتیت B و C – ایدز(HIV)- پاپیلوما انسانی (HPV)و….

عوامل انگلی: تریکوموناس واژینالیس و…

عوامل قارچی:کاندیدا

  1. کلامیدیا
  2. تبخال(هرپس) تناسلی
  3. هپاتیت B
  4. ویروس ایدز (HIV)
  5. ویروس پاپیلوم انسانی یا زگیل تناسلی (HPV)

 

کلامیدیا

کلامیدیا (Chlamydia)یک نوع از باکتری‌های بیماری‌زا و گرم منفی است که انگل اجباری درون‌سلولی هستند. عفونت کلامیدیایی، شایع‌ترین عفونت باکتریایی منتقله از راه تماس جنسی در انسان و عامل اصلی ابتلا به نابینایی عفونی هستند.[۱]

کلامیدیاها هرچند گونه‌ای باکتری هستند ولی به دلیل کامل نبودن اندامکها لزوماً یک انگل داخل سلولی می‌باشند.

یکی از مهم‌ترین گونه‌های کلامیدیا کلامیدیا تراکوماتیس است. کلامیدیا تراکوماتیس، عامل بروز عفونت‌های کلامیدیایی در دستگاه تناسلی انسان است. علاوه بر گونه تراکوماتیس، گونه‌های کلامیدیا پسی‌تاسی (Chlamydia (psittaci، کلامیدیا ابورتوس ((Chlamydia abortus) و کلامیدیا پنومونی،   (Chlamydia pneumoniae) برای انسان، بیماری‌زا هستند.[2]

این بیماری یک عفونت شایع است که ممکن است از طریق رابطه‌ی جنسی مقعدی، واژینال و دهانی گسترش یابد. کلامیدیا می تواند در هنگام زایمان و در طول کانال زایمانی، به نوزاد هم منتقل شود. اگر عفونت کلامیدیا درمان نشود، می‌تواند منجر به عوارض جانبی مانند ناباروری شود.
به زمانی که فرد در معرض عامل بیماری‌زا قرار می‌گیرد تا زمانی که علائم بروز پیدا می‌کنند، دوره‌ی کمون گفته‌می‌شود. دوره‌ی کمون بیماری کلامیدیا ۷ تا ۱۲ روز است. کلامیدیا معمولا علامتی ایجاد نمی‌کند و در صورت بروز علائم، فرد ممکن است متوجه تغییر در ترشحات واژن، ترشحات بدبو، سوزش ادرار و درد هنگام ادرار شود. اگر کلامیدیا از طریق رابطه جنسی مقعدی منتقل شود، می‌تواند روی راست روده نیز تاثیر بگذارد و باعث ایجاد علائمی مانند درد مقعدی، خونریزی از مقعد و ترشحات مقعدی شود.

اگر عفونت کلامیدیا درمان نشود، می‌تواند منجر به عوارض جانبی مانند ناباروری شود.