شناسایی ویروس آنفولانزای به شدت بیماری زای پرندگان (H5N1)در مگس‌های خانگی نشان می‌دهد که این حشرات می‌توانند ویروس را به صورت مکانیکی در دامداری و مرغداری ها و محیط اطراف آن ها جابجا کنند. هیچ مدرکی مبنی بر انتقال مستقیم این ویروس H5N1 توسط آنها به انسان‌ها یا حیوانات وجود ندارد، اما همین انتقال مکانیکی ناخواسته هم می تواند دلیل دیگری برای افزایش امنیت زیستی در دامداری ها و مرغداری ها باشد.
نمونه‌گیری‌ها در کالیفرنیا (2024-2025) نشان داده است که ژن‌های ویروس H5N1 در مگس‌های خانگی جمع‌آوری‌شده در دامداری های آلوده شناسایی شده‌اند. این مگس‌ها مربوط به همان سویه‌ای بودند که در گاو و طیور گرفتار شیوع شده‌اند
به نظر می رسد مگس‌های خانگی توانایی جابجایی مکانیکی ویروس را دارند؛ یعنی پس از تماس با ترشحات آلوده (آب دهان، شیر، مدفوع یا لاشه‌ها) می‌توانند ویروس را بر روی بدن خود یا داخل دستگاه گوارششان حمل کرده و سپس با نشستن روی سطوح، غذا، خوراک دام و غیره، آلودگی را منتقل کنند
آزمایش طول عمر و بقای ویروس در بدن مگس نشان داد ویروس انفلوانزای به شدت بیماری زای پرندگان H5N1 می‌تواند تا 96 ساعت در بدن مگس خانگی زنده بماند و همچنان ظرفیت آلوده‌سازی مدل حیوانی (مانند جنین مرغ یا مرغ زنده) را حفظ کند
مطالعه‌ای نشان داد که مگس‌های تغذیه‌شده با غذای آلوده به H5N1، بعد از 24 ساعت هنوز توانستند ویروس فعال را به جوجه‌ها منتقل کنند که منجر به مرگ تمامی پرندگان آزمایشی طی 7 روز شد. این انتقال به صورت مکانیکی و نه به‌واسطه عفونت فعال در بدن مگس صورت گرفت (مگس به‌عنوان ناقل بیولوژیک عمل نکرد)
کارشناسان بهداشتی با توجه به خطر ایجاد پاندمی بعدی توسط ویروس انفلوانزای به شدت بیماری زای پرندگان توصیه می کنند:
تقویت اقدامات بهداشت محیط و مهار مگس‌ها در مزارع، دامداری‌ها و مراکز طیور (سم‌پاشی، مدیریت ضایعات و …).
شست‌وشوی مناسب ابزار و جلوگیری از ورود حیوانات و انسان‌ها
بدون رعایت الزامات ایمنی زیستی.
پایش مداوم حضور ویروس در ناقلین محیطی و ثبت دقیق موارد انتقال برای درک بهتر زنجیره اپیدمیولوژیک
بیست و هشتم تیر ماه 1404